| |
Ik slaap
Ik slaap
en ik sluip door deze wie weet laatste nacht
langs de rand van wat ik begrijp
en dus niet heb begrepen
het leed van wat meende dat het ik was
de vreugde om wat ik dan niet ben
en langzaam strekt zich daar boven me uit
de hemel van dood en verderf -
de maan bleef achter de sterren
stipjes en minder dan dat in het donker
ik ben de sprong in het duister
lichtloos gewichtloos maar toch
een bestaan van het ei tot het eind
en dat moet ik zeggen, zonder enige reden
de ademhaling evenzeer lijkt te slagen
in opzet en doel als wanneer de prima causa
bekend is en nauwkeurig verwoord
de wereld een wonder een weerga
van een zwijgend en eenzaam vermoeden
een woud een dal een onbevaren zee
in het hart van de slaap ligt de droom
in het diepst van de droom slaapt het woord
in het woord leeft de zin en het woord
is onbestemd het verlangen naar inzicht
naar eenheid de steen die verandert
in de oogloze stem die verandert
in het verhaal dat vertelt hoe het is
en verandert
|
|