De wind buigt onder het geweld van dromen
De wind buigt onder het geweld van dromen
de straten liggen er verlaten bij
voor de huizen langs staan oude bomen
de duisternis maakt zich behoedzaam vrij
ik weet dat ik niet dichterbij kan komen
de wereld wentelt op een andere zij
terwijl het water door de nacht blijft stromen
rijst hemelsbreed de zon als een getij
de helderheid van het moment zal sterven
nog tastend doe ik een horloge om
en hoor de eerste mensen op hun erven
met het werk en met de dag beginnen
dan vloeit het licht over de daken binnen
en in de open ruimte slaat een trom.
|