• Welkom
• Nu wacht op niemand
• Het water een meer
• Verdwenen in een leeg land
• De weg de weg naar jou
  • Ik ben opgestaan
  • Mijn mond wacht je geladen in het zwart,
  • Je krijgt een lot, een inkomen, en tijd.
  • Tegen de achtergrond
  • Van hoe ver de wind over het land
  • Ik weet dat je me kent,
  • Voor de voeten
  • Ik zit verlaten in mijn stoel en schik
  • Ik stapte door mijn mond
  • Je bent
  • We zoeken naar de grenzen van dit land,
  • We zijn alleen, omgeven door de dagen,
  • De poëzie
  • De bel ging. Voor de deur
  • Ik ben gebonden aan wat zichtbaar wordt
  • Ze zijn maar zeldzaam de momenten, dat
  • De knapzak op de rug, de leeftocht mee,
  • Hier
  • Langs de wanden van de kamer vloeit
  • De stilte in het huis beweegt de wind.
  • Wie kent mij beter
  • Mijn vader stierf, hij werd van klei
  • Terwijl de winter duurde en de lente sliep
  • De woestijn
  • En op de grens van zien
  • Er is iets aan de hand.
  • We vragen
  • En het besef, het naderen, de vrees,
  • We raken aan elkaar en staan als blinden
  • Als eenmaal
  • De weg is altijd even lang,
  • Voor en achter mij de weg. Ik ben
  • Het begint
  • Zie je de zwaan, en zie je om het witte buiten
  • Mijn lief, je bent zo vlees en bloed, mijn lief,
  • Rondom de buitenste
  • De zon zou schijnen, hij ging niet meer onder;
  • Je ziet een kamer in de nacht, het licht
  • Dit is de tocht
  • Ik houd mijn wereld klein
  • Te vaak was ik de klos.
  • Je volgt een beeld
  • Wie sterft verlaat zijn huis, gaat wonen bij
  • Het was een uur of twee.
  • Wij gaan
  • Uitgehold door wind en wereld, bouwde
  • Ik zit nog tegenover je. We praten.
  • Soms
  • Ik reis noch woon, er is
  • Geen beeld vervangt het licht wanneer het stroomt
  • Om de laatste
  • Kijken maakt verward,
  • Van het begin af aan
  • De weg
  • Ik zie voortdurend voor me hoe je liep,
  • Vogels trekken langs de blauwe stranden.
  • Je voorhoofd
  • Mijn vader. Mijn vader is niet meer.
  • We staan bij zee en kijken uit naar later
  • Het begin van de uittocht
  • Het ongedroomde landschap werkelijkheid,
  • De wind buigt onder het geweld van dromen
• Water en water
• Het begin van wonen
• Is er een weg men zegt het
• 26 haiku’s voor Roel
• Ondertussen scharrelt de tijd rond

Ik zit verlaten in mijn stoel en schik

Ik zit verlaten in mijn stoel en schik
de plooien van mijn mantel, leg een strik
om wat ik slapende vergeten ben,
en tel de dagen, wacht het ogenblik.