Nu een gedicht

van Karel Numan

Welkom > Verdwenen in een leeg land > De weg de weg naar jou > Ik weet dat je me kent,
 

Ik weet dat je me kent,

Ik weet dat je me kent,
kortstondig visioen
van een vanouds bestemd

en eeuwigdurend toen
ik droomde wie je bent
en wist wat ik moest doen.

De bomen in het licht
en aan zichzelf gewijd,
de nacht een vergezicht

waarin de jager rijdt.
Het paradijs is dicht,
de dood heeft alle tijd.

Het water formuleert
de wegen die het kent,
en gaandeweg verweert

terwijl je bezig bent
en je de tijd passeert
de brug van het moment.