• Welkom
• Nu wacht op niemand
• Het water een meer
• Verdwenen in een leeg land
• De weg de weg naar jou
  • Ik ben opgestaan
  • Mijn mond wacht je geladen in het zwart,
  • Je krijgt een lot, een inkomen, en tijd.
  • Tegen de achtergrond
  • Van hoe ver de wind over het land
  • Ik weet dat je me kent,
  • Voor de voeten
  • Ik zit verlaten in mijn stoel en schik
  • Ik stapte door mijn mond
  • Je bent
  • We zoeken naar de grenzen van dit land,
  • We zijn alleen, omgeven door de dagen,
  • De poëzie
  • De bel ging. Voor de deur
  • Ik ben gebonden aan wat zichtbaar wordt
  • Ze zijn maar zeldzaam de momenten, dat
  • De knapzak op de rug, de leeftocht mee,
  • Hier
  • Langs de wanden van de kamer vloeit
  • De stilte in het huis beweegt de wind.
  • Wie kent mij beter
  • Mijn vader stierf, hij werd van klei
  • Terwijl de winter duurde en de lente sliep
  • De woestijn
  • En op de grens van zien
  • Er is iets aan de hand.
  • We vragen
  • En het besef, het naderen, de vrees,
  • We raken aan elkaar en staan als blinden
  • Als eenmaal
  • De weg is altijd even lang,
  • Voor en achter mij de weg. Ik ben
  • Het begint
  • Zie je de zwaan, en zie je om het witte buiten
  • Mijn lief, je bent zo vlees en bloed, mijn lief,
  • Rondom de buitenste
  • De zon zou schijnen, hij ging niet meer onder;
  • Je ziet een kamer in de nacht, het licht
  • Dit is de tocht
  • Ik houd mijn wereld klein
  • Te vaak was ik de klos.
  • Je volgt een beeld
  • Wie sterft verlaat zijn huis, gaat wonen bij
  • Het was een uur of twee.
  • Wij gaan
  • Uitgehold door wind en wereld, bouwde
  • Ik zit nog tegenover je. We praten.
  • Soms
  • Ik reis noch woon, er is
  • Geen beeld vervangt het licht wanneer het stroomt
  • Om de laatste
  • Kijken maakt verward,
  • Van het begin af aan
  • De weg
  • Ik zie voortdurend voor me hoe je liep,
  • Vogels trekken langs de blauwe stranden.
  • Je voorhoofd
  • Mijn vader. Mijn vader is niet meer.
  • We staan bij zee en kijken uit naar later
  • Het begin van de uittocht
  • Het ongedroomde landschap werkelijkheid,
  • De wind buigt onder het geweld van dromen
• Water en water
• Het begin van wonen
• Is er een weg men zegt het
• 26 haiku’s voor Roel
• Ondertussen scharrelt de tijd rond

Wij gaan

Wij gaan
de weg
door de woestijn

de onvoorstelbaarheid
die in een mond
gestalte krijgt

de binnenzeeën
kreunend
als ze wijken